Γιατί έπαψες την ΑΕΚ που αγάπησα να θυμίζεις;;;
Η ΑΕΚ διανύει μία από τις χειρότερες χρονιές στην ιστορία της. Και το παράδοξο όλων είναι πως την διανύει με τον Δημήτρη Μελισσανίδη ως διοικητικό ηγέτη.
Τον άνθρωπο τον οποίο έφερε ο κόσμος στην ομάδα, του έδωσε τα κλειδιά και του είπε πως μόνο εσύ μπορείς να κυβερνήσεις το καράβι. Και αντί εκείνος να γίνει ο καπετάνιος και να οδηγήσει την αγαπημένη μας ΑΕΚ σε επιτυχίες μας έδωσε δύο σταγόνες χαράς και από κει και πέρα μόνο πίκρες. Ειδικά η φετινή σεζόν είναι γεμάτη πόνο, πίκρα και ανάθεμα. Ανάθεμα γι’ αυτό το χάλι που βλέπουμε στον αγωνιστικό χώρο. Δεν λέω ότι τα παιδιά δεν προσπαθούν. Λέω ότι δεν μπορούν διότι το ταβάνι τους είναι μέχρι εκεί!
Η φετινή χρονιά για μένα έχει χαθεί. Είτε βγει η ΑΕΚ στην Ευρώπη είτε όχι, ένα και το αυτό. Δεν αλλάζει τίποτα. Το χέρι στην τσέπη πρέπει να μπει από τον Μελισσανίδη, ο οποίος στο τέλος της σεζόν έχει υποχρέωση να βγει και να μιλήσει στον κόσμο με ξεκάθαρα λόγια. Όχι με μισόλογα. Να πει τις πραγματικές προθέσεις του. Έχει σκοπό να επενδύσει στην ΑΕΚ ή του αρέσει που την βλέπει 20 και 30 βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό που δυστυχώς είναι έτη φωτός σε όλα τα επίπεδα; Από το τμήμα σκάουτινγκ μέχρι τις ακαδημίες. Η ΑΕΚ είναι ακόμα στο σημείο μηδέν.
Υπάρχουν πολλά ερωτήματα στα οποία πρέπει να απαντήσει ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Γιατί μπορεί να έβαλε τους αυλοκόλακές του να μας πετάξουν το παραμύθι πως για όλα τα δεινά της φετινής ΑΕΚ φταίνε οι Μάσιμο Καρέρα και Μανόλο Χιμένεθ, αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. Το χάλι της ΑΕΚ έχει ονοματεπώνυμο: Δημήτρης Μελισσανίδης.
Η ομάδα θέλει ξήλωμα και χτίσιμο από την αρχή. Είναι σάπια σε όλες τις θέσεις. Άντε να κρατήσεις κάποιους παίκτες και να επενδύσεις πάνω τους, αλλά δεν γίνεται να βαφτίζουμε το ψάρι – κρέας και το ανάποδο. Το κρέας είναι κρέας και το ψάρι είναι ψάρι. Θα πρέπει λοιπόν ο Μελισσανίδης να αναγνωρίσει τα λάθη του, να απολογηθεί στον κόσμο της ΑΕΚ, να ξεκαθαρίσει τη θέση του και αν μπορεί και θέλει να προχωρήσουμε όλοι μαζί, χωρίς μισόλογα και χωρίς να πετάει λευκή πετσέτα από τον Δεκέμβρη όπως έκανε φέτος.
Η ΑΕΚ που αγάπησα εγώ δεν θυμίζει σε τίποτα αυτή που βλέπουμε στο Νταχάου – ΟΑΚΑ ή στα εκτός έδρας παιχνίδια. Η δική μου ΑΕΚ έτρωγε σίδερα. Δεν ασχολιόταν με την ΕΠΟ. Δεν ασχολιόταν με τη διαιτησία. Έπαιζε την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα. Έκανε τους αντιπάλους να παραμιλάνε. Η δική μου ΑΕΚ γέμιζε πούλμαν για να την δούμε στην Τούμπα με τη θύρα 8 να είναι η καλύτερή μας γκόμενα. Η δική μου ΑΕΚ μας έβαζε στα τρένα και κατηφορίζαμε στον Πειραιά. Η δική μου ΑΕΚ είχε τη Λεωφόρο δεύτερό της σπίτι (πρώτο είναι η Νέα Φιλαδέλφεια).
Τώρα… Γιατί έπαψες την ΑΕΚ που αγάπησα να θυμίζεις, μου λες;;;
