Αβραμιδης

Ένα γήπεδο, να το πιεις στο ποτήρι. Με κόσμο, με παλμό, με τραγούδι, αλλά και με ιστορία. Ήταν απίστευτες οι στιγμές, που κατέβηκε όλη η ιστορία μας – οι πυλώνες δηλαδή – σε αεροπανό. Συγκίνηση ρε φίλε, όπως και να το κάνεις !!!

Να ξεκινήσουμε με τα απλά, τα δικά μου : Aγχώθηκα, ταλαιπωρήθηκα και στενοχωρήθηκα. Και δεν είμαι πλέον σε τέτοια φάση. Ή μάλλον δεν θέλω να είμαι.

Καιρό είχαμε να τα πούμε και καιρό είχαμε να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο, κι ειδικά για παιχνίδι της ΑΕΚ. Και θα το πάμε βήμα βήμα.

Πρεμιέρα λοιπόν για τα μπαράζ παιχνίδι μονόδρομο για μας. Νίκη και μόνο νίκη παρά τις απουσίες, που πλέον έχουν γίνει καθεστώς. Σημαντικές απουσίες αφού στην ουσία η ΑΕΚ θα έπαιζε με ένα μόνο εξτρέμ.

Μια καλή ενδεκάδα κατέβηκε με δεδομένη την κόπωση του Τσούμπερ και του Πινέδα. Ταυτόχρονα μια πολλή καλή ΑΕΚ εμφανίστηκε στο γήπεδο σε επίπεδο τρεξίματος και επιθετικού πρεσαρίσματος. Και πράγματι έκλεισε τον Άρη στο δικό του μισό στο γήπεδο κι άρχισε να προσφέρει θέαμα, τελικές και κόρνερ.